Doki Doki Literature Club!

Doki Doki Literature Club to powieść wizualna, która z pozoru wygląda na słodką i przyziemną, ale pod powierzchnią odkrywa ciemniejsze i bardziej złożone warstwy. Istnieje pewien wzorzec japońskich powieści wizualnych dla uczennic, który łatwo sparodiować. Opierając się na tradycyjnych tropach anime, gry te są pełne fanserwisu. Zazwyczaj można się spodziewać tego samego rodzaju kliszowego stylu graficznego, różnych luźno zdefiniowanych stereotypów na temat uczennic, a także sztampowej historii o przyjaźni i romansie zbudowanej z dobrze zużytych klisz i przesadnie podkreślonego melodramatu. Na pierwszy rzut oka Doki Doki Literature Club wydaje się grać prosto z tych tropów, ale im bardziej zagłębiasz się w grę, tym bardziej ujawnia się ona jako mroczny przewrót, gra, która łamie czwartą ścianę i podważa podstawowe wartości tego, jak się prezentuje.

To powiedziawszy, format, którego używasz do gry, jest dość rutynowy. Większość rozgrywki polega na czytaniu przez scenariusz, jak gdyby to była powieść, od czasu do czasu dokonując wyborów w jaki sposób narracja idzie w sposób podobny do starych powieści typu "wybierz własną przygodę". Jednak gra wnosi swój własny smak poprzez włączenie systemu poezji. Ponieważ protagonista jest członkiem szkolnego klubu literackiego, pisanie jest ważną częścią gry, a ty jesteś okresowo proszony o tworzenie poezji w imieniu swojej postaci. Otrzymujesz wybór słów, które mieszasz i dopasowujesz, aby stworzyć swój wiersz, a każdy z twoich przyjaciół ma preferencje dotyczące słów. Poezja, którą wybierzesz, może wpłynąć na ich relacje z tobą. Jest to prosty, ale skuteczny sposób, aby dać graczom więcej władzy w stylu gry, który często może stać się nudny i formalny.

Przez większość czasu trwania gry przeżywasz prozaiczne życie swojej postaci w liceum, budując bliższe relacje z przyjaciółmi i przygotowując się do nadchodzącego festiwalu szkolnego. Ale koniec gry całkowicie to odwraca, zamieniając się w horror, który zmusza cię do zajęcia się potencjalnymi wadami etycznymi, które pojawiają się w lekkich i popowych grach romansowych, a także zmusza cię do pogmatwania konsekwencji wyboru i niemożności znalezienia szczęśliwego zakończenia. Chociaż ujawnienie systemowych i narracyjnych zwrotów akcji, które służą jako kamień węgielny pod koniec gry, zepsułoby je graczom, jest to historia, która dotyczy samobójstwa, społecznego piętna związanego z przyciąganiem osób tej samej płci oraz klinicznej depresji.

Wystarczy powiedzieć, że nie jest to gra dla dzieci, i nie jest dla osób szukających lekkiego i przyjemnego doświadczenia. Ale jeśli chcesz grę, która obala formułę romansu i zmusza do rozważenia niezamierzonych konsekwencji, które mogą wynikać z nawet najbardziej pozornie nieistotnych decyzji, ta gra jest warta poznania.

Plusy:

• Sprytny system poezji stanowi urozmaicenie tradycyjnych rozmów w powieściach romansowych
• Podważa wartości powieści wizualnej w naprawdę przekonujący sposób

Minusy:

• Niesamowicie mroczna historia, która jest sprzeczna z tym, jak się początkowo przedstawia.